miyop pencerede gözlüyordunuz uzakları
bir bulut yakınlarda bir kan çanağında
yağmuru yaşıyordu
ölüm topluyordu gittiği yerlerden
uyku bilmeyen yastıklardan
kabir boyu yalnızlıktan
rakımı alçak, bir kırmızı hüzünden
kan gölü sesleniyordu dünyaya
insanlığa karılsa da bütün alçılar
vicdanın kemikleri kaynamıyordu
sırtımızda saplı bir dağ geziyordu
altı köşeli yıldız gibi
