Dağına mahcup bir bakıştır annem
Herkesin olan ağaçların
Hiç kimsenin ağacı olduğu sabahlarda
Yalnız bir ölümü andırıyor
Evimizin göğe bakışı
Damlara sessizlik çöküyor
Kuşlar göçüyor yaramızdan
Annem, dağlara ve göğsüne gömdüğü ağaçlara
Yuvasına kış çöken kuşlar, kimsesizliğine ağlıyor
Gidenler ve ağaçlar yeşermiyor
Annemin avuç içinde
Beş vakit susuyor annem
Yalnızlığımıza esselamu aleyküm anne
Ben bir pezkovinin sura üflemesini bekliyorum.