Küçük intikamlarım var benim
küçük ve kötücül
Ne hünerim vardı insan olmaktan başka
ki insan eksik olmaktır biraz da
insan olduğum için böyle boğgun
Bir Troçki ölümü var alnımda
kırmızı elmayı seçtiğim için
konuşma organı bir Remzi
Meriç uyurdu ranzamın altında
Hafızamdan silinmeyen şeyler
ve elimde olmayışı kadın denen aşka
elimde değildi yaşadıklarım
Susturuyorum bütün sesleri
içimi daha yüksek duyabilmek için
içim tenhada yankılanan gürültüsü bir ipin
Parçalamak istiyorum esrimesiyle dimağımın
yontucu buluyorum kendimi kör gözlerimle
iki farklı şeyi istiyorum aynı anda
bu da benim atalarımdan kalan mirasım
Kimsenin görmediği şeyleri görüyorum
kendimden tiksiniyor kendimi seviyorum
Ey sen ne güzelsin Türkiye
Hoop sana geçiyorum
turpun büyüğü heybende
sokaklarda çocuklar
aşk şarkıları yerine
isyan devrim özgürlük
Yüksek perdeden konuşmak istemem
çok korktum gençken işkenceden
büyük bir fiyasko tam anlamıyla skandal
fırlattım kendimi parçalandım pencereden
Belki de sırası geliyor sevgili ülkem
uzaktan daha net görünüyor resmin
ismim silinecek belki ama kalacak
benden iki şey: endişe ve neşem