Barış Yıldırım – Arzunun Sonunda Gün

Yeniden açıyorum haritamdaki o yırtık sayfayı
bir aslanın avını araması gibi arıyorum şiiri

Günü geçmiş pırasa yedim inşallah zehirlenmem
ben anlamıyorum onlar ne sanıyor ki şiiri

Ben kimim onlar kim ben nerede başlar nerede biter onlar
ta Endonezya’dan getirdim üzümler arasında ben o şiiri

Eğlenmek istiyorum eğlenmek benim de hakkım
kıvrılan burunlarınıza attığım bir yumruk sayın bu şiiri

Hiç Sirkeci’den trene binmemiş gibisiniz
yakanızı ilikleyin öyle okuyun bari şiiri

Eve verdiğim kaporanın üzerine yattı emlakçı
şaşırıp kaldım ben de bıçakladım dişlerimi ve şiiri

Beni artık istemediğinde evlendiğim kadın
bağırıp çağırdım Viyana’da orada bir otelde buldum bu şiiri

Filozofları soydum şairlerden çaldım
kapımı tekmelediler benim yapamadım şiiri

Labirentte aldılar canımı beyaz gömlekli adamlar
beni tarttılar kurşunlayıp kalaylayıp zümrütten şiirimi

Sevgilim boylu boyunca uzandı yatağına bir yabancı adamın
sevgilimi istediler gıkım çıkmadı Budala’ydım, bilmiyordum şiiri

Otuz sene sonra bir Türk kahvesi kadar kıdemliyim şimdi
lirik ayaklı içine kapanık ve mevsimsiz şiiri

Bir kadın olsaydım aldatırdım kocamı
bir erkek olsaydım aldatmazdım karımı
– işte buraya sakladım şiirimi

Kaç parçadan oluşuyorum ben bilmiyorum ki
benimki bildiğin delilik iki düz bir ters etmez şiir ki

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir